Nooit heb ik geweten waarom sneeuw mij altijd treft. In de afgelopen jaren kwam het begrip geregeld in mijn artikelen en columns terug. Soms terzijde, soms prominent. Misschien dat een bundeling van die stukken iets kan onthullen.

In deze kleine onderzoeking van een ontroering gaat het telkens over anderen; kunstenaars, acteurs, muzikanten, schrijvers en schilders, maar die hardnekkige sneeuwgerichtheid moet toch ook iets over de beschouwer zeggen. Het mysterie van de ‘chilly softness’ (kille zachtheid, Emily Dickinson) kan nooit worden verklaard. Het in woorden vangen zou al veel zijn. Volgens mij zijn de afbeeldingen in deze uitgave minstens zo belangrijk. Zij tonen wat eigenlijk niet gezegd kan worden.

(Uit: Eindelijk Sneeuw)