Sara is 24 als de diagnose MS wordt gesteld. Het begin van een carrière als psychologe, de trainingen voor het voetbalelftal, het bijbaantje in een Iers café – alles komt in een ander licht te staan. Haar lichaam zegt de samenwerking op, haar hoofd moet zich verhouden tot een onwillig lijf dat steeds meer beperkingen oplegt. 

In Hersenvlekken schetst Sara van der Kooi de strijd die zij voert met haar ziekte. Geen wetenschappelijke ziektegeschiedenis, maar een persoonlijk verhaal over kwijtraken wat vanzelfsprekend is en doorgaan met een andere werkelijkheid, telkens opnieuw.

Ik voetbal, speel viool, sta achter de bar in het café,
schrijven doe ik nooit, behalve voor m’n studie,
alleen nog een scriptie, dan ben ik klaar, maar ik zit vast,
ik word ziek, kom in een scan en krijg de diagnose MS.

Er gebeurt veel, met mijn lichaam, met mij,
schrijven, zo graag wil ik schrijven
maar aantekeningen maken doe ik niet.

Alles waarin ik me kan uiten, zoveel valt er weg,
voetballen, werken, een instrument bespelen
alles wordt anders, maar vanbinnen blijf ik mij.

Ik kom in een rolstoel, in een nieuw huis
eindelijk begin ik te schrijven
de noodzaak van het schrijven, om alles te dragen.

Het zijn gedachten, verhalen, beelden,
herinneringen verspringend in de tijd,
geen chronologisch verhaal maar een schets van mij.

Sara van der Kooi