Haar demente vader vindt het weer tijd worden om dood te gaan.

Tijdens zijn laatste levensdagen beschouwt Marieke, de jongste dochter uit een gezin van zeven kinderen, het voorbije leven van haar vader en haar eigen zoekende bestaan. Maar het geheugen gaat uiterst selectief te werk en boetseert naar eigen wens; elke zorgvuldig opgebouwde zekerheid brokkelt af als haar zes broers en zussen hun vaderverhalen vertellen.
Marieke blijft zich verbazen, omarmt de twijfel, sprokkelt haar vader bij elkaar tot een boek en sluit het.

***

Net als in haar debuutroman 'Tante' voert de auteur (1963) Marieke op, ze is inmiddels 30 en haar demente vader zal gaan sterven. Dit verhaal gaat over hoe je – terwijl je anders denkt – rond het sterven van je laatste ouder ondervindt dat je die misschien niet zo goed kende. Je eigen verhaal komt natuurlijk voorop in je gedachten, maar Marieke heeft een flink aantal broers en zussen en gaandeweg komen zij met hun verhalen los. Die verhalen zijn zo verschillend als zij zelf zijn. Marieke ziet de beelden die zij had deels wegvallen en vervangen worden door andere waarheden en reconstrueert zo haar vader totdat hij uiteindelijk overlijdt. Elle van Lieshout heeft een ontroerende en tedere roman geschreven over een situatie die veel mensen die ouder worden en hun ouders verliezen zullen herkennen. Zowel over hoe die stervensdagen verlopen als over hoe je eigen beeld verandert als je het geluk hebt dat er anderen zijn die hun herinneringen hebben en met je delen. En daarin ligt misschien wel de grootste waarde van dit mooie boek: herkenning. Een treffend geschreven intieme roman.

Alice Verheij, NBD Biblion