Elias wacht al zijn halve leven op een donorhart. In zijn ziekenhuisbed telt hij de minuten en de uren, tot het eindelijk zover is. Wanneer hij wakker wordt na de operatie, staat er een onbekende jongen naast zijn bed. Elias is de enige die hem kan zien. ‘Jij hebt mijn hart,’ zegt de jongen.

Boyd is dood, en kan nooit meer zijn allesverwoestende fout goedmaken. Welke idioot dondert er dan ook per ongeluk van een brug? Nu zit hij vast in dit ziekenhuis, en de enige die hem ziet is die bleke kasplant in zijn steriele bed. En dan heeft die ook nog zíjn hart.

~

De zieke Elias en roekeloze Boyd zijn tot elkaar veroordeeld; verbonden door hetzelfde hart. Maar hoe leef je met elkaar als je verder niets gemeen hebt? Zodra de jongens beseffen dat ze, om zichzelf te kunnen helpen, eerst elkaar moeten helpen, ontstaat er langzaam maar zeker een bijzondere band.

Een overdonderend en ongemeen fascinerend verhaal over machteloosheid en vrienschap.