Soms verschijnt er een boek dat veel meer is dan een goed verteld verhaal. Een boek dat je aan het denken zet. Hou van die hond gaat over Jack, zijn hond Sprint, zijn lerares en woorden. Jack houdt niet van poëzie, net zoals de meeste jongens van zijn leeftijd, alleen meisjes schrijven toch poëzie!

Van zijn juf moet Jack gedichten schrijven, maar zijn eerste reactie is kortaf en humeurig: \\\\\\\'Ik wil niet, ik heb het geprobeerd, maar ik vind het niet leuk\\\\\\\'.

Maar naarmate hij meer en meer opdrachten krijgt gaat hij het steeds leuker vinden en ontdekt hij dat hij ook iets te vertellen heeft. Hij probeert al een hele tijd te praten over zijn geliefde hond Sprint en poëzie geeft hem de gelegenheid zijn gevoelens te uiten.

Hou van die hond ontving in 2007 de eerste Zilveren Griffel in de categorie Poëzie.

Creech legt niet uit hoe een gedicht in elkaar hoort te zitten of wat goede poëzie is. Ze laat het de lezer samen met Jack ervaren door via een reeks gedichten en brieven een verhaal te vertellen. Op de laatste bladzijde, vóel je wat een gedicht in een mensenleven kan betekenen. Een schrijver die dat voor elkaar weet te krijgen, verdient een Zilveren Griffel. Maar voordat die wordt uitgereikt, wil de Griffeljury vertaalster Michèle Bernard complimenteren met haar werk. Een boek als dit vertalen is een haast onmogelijke klus, maar zij heeft het er uitstekend van afgebracht.

Uit het Juryrapport van de Griffeljury 2007

Lees hier de recensie in Dagblad Trouw van 4 november 2006 door Bas Maliepaard.

http://www.basmaliepaard.nl/index.php?id=houvandiehond