Maxim Gorki, in 1868 geboren als Aleksej Maksimovitsj Pesjkov, was een Russisch schrijver van romans en toneelstukken. Hij staat bekend om werken met een persoonlijke maar enigszins revolutionaire inslag. Gorki verwierf al tijdens zijn leven wereldfaam.

Aanvankelijk staat Gorki sceptisch ten opzichte van de revolutie; hij heeft kritiek op de wijze waarop de bolsjewieken het cultureel erfgoed benaderen en hekelt de houding ten opzichte van de intelligentia. 

In de jaren 20 vertrekt Gorki, teleurgesteld in de revolutie, naar het buitenland. Na zijn terugkeer in 1932 wordt hij hoofd van de Schrijversbond. In zijn toespraak op het Eerste Congres van Sovjetschrijvers introduceert hij de doctrine van het solialistisch realisme. Als ‘stormvogel van de revolutie’ wordt hij een gevierd proletarisch uithangbord, in welke hoedanigheid hij veel collega’s van de bolsjewistische onderdrukking en de hongersnood weet te redden.

In 1936, aan de vooravond van de ‘Moskouse processen’, overlijdt Gorki onder verdachte omstandigheden, mogelijk om op voorhand een verwacht criticaster van deze schijnprocessen de mond te snoeren.