Wat is er gebeurd met de verloren kunst van het memoriseren van gedichten? Waarom vinden wij het niet langer noodzakelijk om de meest prachtige gedichten uit de Nederlandse taal uit ons hoofd te leren? Eeuwenlang leerden mensen gedichten uit hun hoofd. Vaak voor het plezier, soms uit noodzaak. Uit het hoofd! biedt de lezer de mogelijkheid op een prettige wijze het geheugen te trainen.

...Wie zo’n gedicht van buiten kent, zit de dichter op de hielen, ontstijgt aan het grauwe bestaan en heeft de Schoonheid voor eeuwig in z’n hoofd. En in z’n hart. Misschien heeft u geenszins de aanvechting om een publiek te verbazen met de verzen in uw hoofd. Dat geeft niet. Houd uw kennis gerust voor uzelf. Probeer ook nooit om iemand die de poëzie niet bemint, een gedicht in het hoofd te rammen. Dat haalt niks uit. Gedichten van buiten leren is een middel om uzelf een plezier te doen. U haalt het mooiste in huis wat er te krijgen is. Iets waarvan u nooit meer scheiden wilt. Gedichten uit het hoofd leren is een Daad van Liefde.

Uit de handleiding van Ivo de Wijs