Vladimir Nabokov (1899-1977) werd in St. Petersburg geboren als oudste zoon van welgestelde ouders. Al in 1914 schreef Nabokov gedichten en gaf hij in eigen beheer een bundeltje uit. Nabokov emigreerde na de Russische revolutie naar Duitsland. Twee jaar later vertrok hij naar Cambridge om er Franse en Russische letterkunde en entomologie te studeren. Hij verliet Nazi-Duitsland in 1937 om in Parijs te gaan wonen. In 1940 week hij uit naar de Verenigde Staten. Daar gaf Nabokov als docent en hoogleraar les aan verschillende universiteiten, onder andere aan de universiteit van Cornell. In 1945 werd hij Amerikaans staatsburger. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in een hotel in Franstalig Zwitserland, waar hij in 1977 stierf. Nabokov wordt beschouwd als een van de grootste en invloedrijkste auteurs van de twintigste eeuw.

Zijn belangrijkste werken zijn Lolita, Geheugen, spreek!, De gave, Bleek vuur, Pnin en Ada. Naast romans schreef Nabokov verhalen, poëzie en publiceerde hij zijn colleges over literatuur onder de titelLectures on Literature . Dit laatste werk wordt bij Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren uitgegeven als De kunst van het lezen. De poëzie van Nabokov verscheen in 2001 onder de titel Gedichten.